Eksik Parçalar

Merhaba,

Bir şarkı hayatı yeniden başlatabilir. Çünkü şarkıların kanıtlanmış etkileri vardır. İstediği zaman her şeyi hissettirebilecek bir güçtür. Zarif bir el en hassas olduğumuz noktayı bulup ortaya çıkarır ve görmemizi sağlar, bildiğini.

Yarın ölecek birisi olarak bugün için müthiş kaygılarım ve hayallerim var. Yaşamın kıyısından geçememiş biri olarak ne kadar istesem de bir çöp poşetine tıkıp atamıyorum anlamsız bulup anlam katmaya çalıştığım ve buna rağmen anlamsız bir sonuca ulaşan soyutlukları. Düşünmeye devam edeceğim. Anlamsız şeyler istemeye de. İçten içe istememeye. Şimdi anlamlı gelebilir ama yarın ölecek olan biri için bugün anlamsız. Fakat ölmeden önce anlamlı şeyler yapmam gerekiyor. Anlam. Bunu bilmesem de. Hoşuma giden şeylerden uzaklaşmam gerekse de işe yarar bir şeyler. Fakat işler bu noktada epey karışıyor. Var olmuş bütün düşünceler beynimi aynı anda ele geçirmeye çalışıyor. Birçok düşünceye aynı anda kenetlenip olduğum noktada sürekli siliniyorum. Aklımdan geçirdiğim gibi bir dünya kurmak bazen imkansız geliyor. Fakat imkansız şeyleri öyle seviyorum ki!!! Olduğumuz gibi olabileceğimiz bir imkansızlık ve kalıp diye bir şeyin olmadığı bir şekilsizlik. İyi ve kötü diye bir şey yok. Aslında hiçbir şey yok. Yok bile yok.

Her insan ruhunun farklı bir bölümünü karşılar. Eğer ruhunun her bölümüne eşit dağılan biriyle karşılaşırsan, bir yenisiyle daha karşılaşmayacağını bil. Çünkü bu milyonda bir ihtimal. Eğer yakalayıp durmasını sağlamazsan sonunda ruhunda eksik parçalarla kalacaksın. Yine de bildiğini okumaya devam edeceksin, değil mi? Öyle olsun. Sen inatçıysan, ben daha inatçıyım. O eksik parçaların peşinden git, demeye devam edeceğim. Çünkü tamamlayabilirsin ruhunun puzzlenı. İnsan ne için yaşar, sorusunu bininci kez sormak istemiyorsan söylediklerimi düşün. Bunun için ufacık bir ihtimal bile varsa koş! Hatta uçabiyorsan uç! Uçmak için kanatlara ihtiyacın olmadığını bil!

Kış, serttir. Tıpkı gerçekler gibi. Bu yüzden en mühim kararlarını kışın vermek isteyebilirsin. Ciddi, sert ve gerçekçi davranırsın. Böylece aldığın kararlardan pişmanlık duymazsın. Pişmanlık duymak için çok zamanın yok. Pişman olacak olsan bile pişman olma. Galiba hayallerin bu dünya için çok fazla. Yine de umarım paralel evrenlerin birinde şansını denemeye devam ediyorsundur. Ediyorsun. Devam etmeyi sevdiğin için, her evrende devam ediyorsun. Ve bir türlü sonuca ulaşamıyorsun. Çünkü sonuçlardan nefret ediyorsun. Hiçbir şey bitmesin istiyorsun. Kendi kurallarını bile tanımadığın bir gerçeklik inşa etmek istiyorsun. Sonsuzluğa müthiş bir takıntın var. Bir şeye başlamak çok zor, geliştirmek yani devam ettirmek senin işin. Fakat sonsuzluk bu kadar olağanüstüyken niçin bir son yazmalıyım? Her an her şey değişebilir. Geriye dönüp bir şeyleri değiştirmek isteyebilirim. Bir sahnenin mekanını, gün mü gece mi oluşunu, diyaloglarını, karakterlerini... Sınırsızlık! Ah, olağanüstü şey!

Dün düşündüm de, yazdıklarım birileri için saçmalığın daniskası olabilirken başka birileri içinse 'aklıma gelmeyen hoş bir kelime' olabilir. Belki de o kelime henüz hiç kullanılmamıştır. Hani bir şeyi bilirsin, ona yakın tüm kelimeler aklına doluşur ama hiçbiri onu karşılamaz ve zaten karşılayacak bir şey asla olmayacaktır. Öyle bir şey. Herkes aynı şeyi düşünmediği ve hissetmediği için kendimi suçlu hissetmeyeceğim. Çünkü ben de bazen saçmaladığımı hissediyorum. Fakat esasen hiç de öyle düşünmüyorum. Bazen icat edilmemiş bir kelime gibi hissediyorum. Bütün anlamlara gelebilir ama dilimin ucunda değil, aklımın ucunda. Bir şarkıyı kaybetmek mümkün mü? İşte tıpkı o kelime gibi kaybettim. 

SIR: Bir gün bulacağım.