Yüzyıl Meselesi

Öyle berbat bir çağda yaşıyoruz ki buna yaşamak denilirse tabi. En azından birkaç yüzyıl önce doğmayı çok isterdim. Bir şeylerin ucunda olmamayı, insan duygusunun yoksunluk çekmediği, insanın insandan kıtalar kadar uzak olmadığı, saf, realist ve nefes alan bir toplumda ve çağda yaşamayı isterdim. Kaygılardan uzak, yaşamın manasını kavrayabilen bir ütopya mı hayal ediyorum? Hayır, oldukça realistim. Şu an bunu dünyada istemeyen bir canlı bulamazsınız.

Kim huzur istemez ki, kim sağlıklı bir toplumda yaşamak istemez? Bunu herkes ister biliyorum. Ama istemek dışında tek yaptığımız zamana bırakmak. Zamana tüm umursamazlığımızla birlikte tüm hayatımızı bedavadan bırakıyoruz resmen. Kendi hayatımız dışında her şeye gayet kayıtlı davranıyoruz. Farkında mısınız sosyal medya dışında birbirimizle iletişime geçmeye tenezzül bile etmiyoruz. Bunu ben de yapıyorum sen de yapıyorsun o da yapıyor herkes, herkes... Ama bundan sıkılmadın mı? Ben çok sıkıldım. Kendimizi tükettik, yanımızdakini tükettik, yaşamayı unuttuk, görmeyi unuttuk, biz sevilmek kadar sevmeyi de unuttuk. Salt sevginin ne olduğunu bile bilmiyoruz artık, çünkü bize kadar gelmemiş, bu çağa yetişmemiş. Boyut atlamış gibiyiz, sanki bizi bir kadın doğurmamış da leylekler getirmiş gibi davranıyoruz.

Kısacası çok sıkıldım artık. Gına geldi derler ya, tam olarak öyle oldu. Sorun bir tek ben böyle hissetmiyorum, sorun bu. Böyle bir çağa denk gelmek istemezdim ama olmuş işte bir kere. Şimdi ben bu hayatla ne yapacağım? Atsam atılmaz satsam satılmaz. Zamana bırakmayı da hiç düşünmüyorum, çünkü kum tanelerine kapılırsam işin içinden çıkamam. Bana bir zaman makinesi lazım. Böyle bu koca, yaşlı, şişko dünyayı da içine alacak bir zaman makinesi istiyorum. Yoksa aman yani ne işime yarayacak ki? Bilmem. Yaramaz gibi geldi şimdi. Halbuki nasıl da iyi gelirdi. Kendimi kurtarırdım hiç değilse. Yani sonuca gelirsek arkadaşlar, biz oraya gidemiyorsak orayı niye bize getirmiyoruz? Yapacağınızı bilsem kırarım şu telefonu olur biter. Ellerimle yazarım bunları bir kağıda. Ah ne güzel olur ne güzel. Ama aslında o kocaman zaman makinesi gerçekten işe yarar. Bu kadar da realistim işte.

SIR değil: Bana bir zaman makinesi lazım. Acilen! Acilen bu yüzyıldan kaçıp gitmem lazım.