Ayakkabılı İnsanlar

İnsanları anlayamadığım birçok konu var. Mesela birçok kez aşık olabiliyorlar. Aşkları sona erdiğinde ve başka bir aşka yelken açtıklarında ise öncekinin aşk olmadığını ama şimdikinin aşk olduğunu söylemeye başlıyorlar. Burada en çok kavrayamadığım şey şu ki; bahsi geçen bu insanlar her seferinde hakikaten seviyormuşcasına ve hatta sonsuza dek birlikte kalacakmışcasına güzel sözler sarf ediyorlar. Fakat sonraki aşklarında da aynı şeyleri yapıyorlar, hiçbir fark olmaksızın. Buna birçok kez şahit oldum. İnsanların bu sevgi bolluğunun içerisinde boğulmamalarına şaşırıyorum.

Aynı şekilde kaç insana aşık olabilirsiniz? Aynı sevgi cümlelerini inanırcasına kaç insana kullanabilir ve haykırabilirsiniz? Bunca çokluğun arasında yalnızlığınızla ne zaman el sıkışacaksınız? Yoksa sahiden sonsuza dek böyle sürecek mi? Sonsuzluğu bilmiyorum ama sevemezsiniz birçok kez aynı şekilde. Bir tane bedende bunca sevgi nasıl barınabilir? Sevgi budalalığı olmaz mı bu? Kendi ruhunuzla nasıl alay edebilirsiniz? Yoksa her şey bir kenara sahiden de herkes kalbinize dokunabilecek kadar yaklaşabiliyor mu ruhunuza? Ruhunuzu o kadar mı açıkta bıraktınız?

Korunmasız bıraktığınız şey kendi eviniz. Oradan çıkıp başka bir bedene geçemiyorsunuz, başka bir ruh yaratamıyorsunuz kendinize. Artık herkes ayakkabılarını bile çıkartma nezaketi göstermeden üzerinize basıyor. Çünkü hakikatte siz, sevmeyi sahicilikle bir araya getiremediniz. Sahici aşkın denemelerini yaptınız sadece. Bu denemelerin bile kendine has bir güzelliği vardı değil mi?

Haklısınız. Neden birçok kez sevmeyi istemesin ki insan? Neden birçok kez o duyguların nahoşluğunu tatmasın ki? Ama bir yerde hata vardı. Sevmeliydi insan. Sevmeliydi, evet. Ama kimi? Kaç kez? Nerede? Ne zaman? Hangi farklarla sevmeliydi insan? Çok sevmeliydi insan, evet. Ama samimiyetle sevmeliydi ve sevilmeliydi. Onca çokluğun arasında böylesine yalnız kalmak daha abartılı bir yalnızlıktı.

Ayakkabılarınızı çıkartın ve öyle sevin.

Kimse kimsenin üstüne basmasın.

Kırmayın ve kırılmayın.

Denemeleri aşıp gerçek bir sınava girin.

Sonuç mutlaka samimi olacaktır.