Kibritlerin Yanışı

"Kalbim yanıyor, Dedektif."

"Sana da merhaba, Suçlu!"

"Merhaba, Dedektif! Sen de hissediyor musun bu yanışı?"

Başını salladı.

"Gittikçe harlanıyor."

"Yine ne sakarlık yaptın da tutuşturdun kendini? Kaç kez kibritle oynamayı bırakmanı söyledim! Çocukluğundan beri bırakamadın şu alışkanlığını."

"Ama çok eğlenceli. Kibriti kutusunun üstüne diklemesine yerleştirip baş parmağımın yardımıyla işaret parmağımla hızla vurduğumda havada uçarak yanışını görmek müthiş!"

"Sen yanmayı ona sor."

Afalladım.

"Kalbine mi nişan aldın?"

"Ben değil, Dedektif."

"Kim?"

"Herkes. Dünya'da yaşamış ve yaşayacak bütün insanlar. Hepimiz birbirimize nişan aldık. Bazen gülümsüyoruz. Yüzümüze yayılan o birkaç saniyelik naif gülümsemede kalalım istiyorum. Fakat zaman belki de durmayan tek keskin şey. Saniyeleri tutabilseydim ne kıymeti olurdu, değil mi? Zamanın önüne geçemem, saati durdurabilsem bile bütün saatleri durduramam. Bütün saatleri durdursam da zamanın aslında saatle bir ilgisi yok."

"Neyle ilgisi var?"

"Zamanla. Sadece zaman."

İçimdeki Dedektif