Uçaklar gibi düş beynim!
Deli misin? Benimle derdin ne? Deli isen niçin? Fakat hiç uyumaz mısın? Yakamdan düşmez misin? Düş! Uçaklar gibi düş beynim! Çünkü deliliğin başımı ağrıtıyor, uykularımı kaçırıyor, gözlerimi canlandırıyor! Düş! En azından arada sırada sus.
Sabaha kadar film izledim. Sonra uyuyayım dedim. Uyuyamadım. Evet, net açıklaması bu.
Saat 05:50
Ama yok! Susmuyor. O kadar çok konuşuyor ki! Hiç susmuyor. Uykunun kollarına teslim olmaya hazırım. O hala konuşuyor.
Saat 06.30
Lütfen sus artık. Şu ana odaklan. Çok uykum var. Sen de yorgunsun. Hadi uyuyalım.
Saat 07.20
Derdin ne? Bir yere gitmeyeceğiz, tamam! Dışarıda kar yağıyor, yatak da sıcacık, kalorifer peteğiyle de aramız iyi ama sen!!!
Saat 07.40
Aklından film yazmayı bırak. Daha sonra. Tamam! Uyanınca yazacağım bütün sahneleri!
Saat 11:00
Annem odama girdi. Gözlerimi araladım. O ana kadar uyuduğumu sanıyordum. Ama uyumamışım.
"Hiç susmuyor." dedim başıma dokunarak.
Güldü. Bir battaniye getirip üzerime örttü. İyice sardı beni o battaniye. Bir anda hiç fark etmeden uyudum. Beynim de gücünü yarıya indirdi ve kalan enerjisiyle rüyalarımda benimle uğraşmaya devam etti.
Saat 16.00
Uyandım. Beynim hemen sinsi bir bakış fırlattı.
"Ben hiç uyumadım ki!" diye tısladı.
"Aferin." dedim, "İyi b*k yedin!"
Bir de yaptığı çok iyi bir şeymiş gibi söylüyor yahu!
"Al sana migren! Ta taaa!!!" diye şimşekler çakıyor.
"Tamam." dedim. "Pes!"
Aylardır almamak için direndiğim migren hapımı içmek için bir tost yedim. Sonra o ilacı aldım. Bu kez de beynim alkol almış gibi gevşedi.
"İşte böyle! Biraz rahat bırak!"
"Uyumak istiyorum." diye mırıldandı.
"Bu kez de ben istemiyorum, ne olacak?" dedim.
"Bilerek yapmıyordum, lütfen uyu!"
"Yapmam gereken işler var, sevgili beynim. Hadi bakalım, çalışma vakti! Bir daha işe uyumadan gelmezsin!"
Kaşlarını çattı. Hey! Beynimin kaşları var. Sinsi bir bakış fırlattı. Anladım. Geceye kadar enerjisini toplayıp bana saldıracak. Her zamanki taktik işte. Birbirimize uyum sağlayamıyoruz. İsteklerimiz aynı fakat zamanlamada sıkıntı büyük.
Sır: Gitmem gerekiyordu. Çok da gerekmiyormuş, demek.
Ahha ben :)))
YanıtlaSilTıpkı ben...
Saat 12 De uyumak için yatıp da sabaha kadar gebezeyi (beyin) dinlemek 😊😊
Hakikaten geveze. :) Yorum için teşekkürler. :)
SilGülümseyerek okudum:) Umarım beyninizle aranızdaki zaman farkı düzelir:)
YanıtlaSilUmarım dediğiniz gibi olur. :) Teşekkürler.
SilBen. :)
YanıtlaSilMerhaba :) Blogunuzu yeni keşfettim ve hemen katıldım. Sizide bloguma beklerim www.nurundelidolublogu.tk
YanıtlaSilTeşekkürler, blogunuza bakacağım. :)
SilBeyniyle olan uyumsuzlupu bu kadar mı cici dile getirir bir insan :) Keyifle okudum, her ne kadar size keyifsiz bir gece yaşatsa da beyniniz :)
YanıtlaSilBu güzel yorum için teşekkür ederim. :) Sevgiler,
SilGeçmiş olsun migren zor
YanıtlaSilÇok zor. Teşekkürler. :)
Sil"Beynim kaşları var"... :D Bu çok iyiydi, efendim.
YanıtlaSilO beyin hiç susmuyor, işte anca migren hapıyla... O da belki :) Bir de senaryolar yazmıyor mu... İşte o zaman durdur durdurabilirsen.
Harika bir yazı daha! Kaleminize sağlık! :)
Değerli yorumunuz için teşekkür ederim, efendim. :)
Silİnanılmaz tatlı bir bloğun var! Profil fotoğrafınla, header'ınla, yazılarındaki görsellerle aşk yaşıyorum resmen! :D
YanıtlaSilYazıdaki konuya gelirsek, beyin aynı şımarık çocuk gibi insanın dediğinin tam zıddını yapıyor maalesef... Bazen sakinleştirici çaylar(melisa) içmek bazen de beyindekileri yazıya dökmek işe yarıyor ama tekrar belirteyim, bazen.
Sevgiler :)
Bunları duyduğuma çok sevindim. :) Hoş yorumların için teşekkür ederim. :) Beyin bazen şımarıyor, haklısın.
SilSevgiler,
Filmlerde altyazılar tutmayınca senkronu uydurmak için ayar yapardık. Hepimize bu tür bir ayar tuşu lazım anlaşılan. :)
YanıtlaSilGüzel bir örnek oldu bu. :) Ayar tuşumuz olsa keşke.
SilMerhaba ben geldim :)
YanıtlaSilAmelie teması beni çağırdı, koştum geldim, sevgiler...
Merhaba, hoşgeldiniz. :) Umarım Amelie ile birlikte yazılar da sıklıkla çağırır sizi. :)
SilSevgiler,
Tabi çağırırlar ;)
Sil